adaptable

Salam..

tetibe terasa ingin menulis sedangkan ilham tidaklah sebanyak mana..

saya di rumah sahabat2 yg comel2 dan jelita2
sekarang mudah pula untuk bermalam di mana2di surau, di bilik pelajar terpuji bandar barat mahu pun adelaide uni, dan harapnya di mana-mana sahajateringat dulu, saya cukup payah utk bersetuju bermalam di rumah org..bila berusrah malam2 terpaksalah naqibah saya menghantarkan balik (huhu maafkan sy yer akak!) di tengah2 mlmmungkin kerana masih tidak nampak kepentingan untuk bermalam di rumah org lg pd masa itu, ada juga kerana terlalu memikirkan keselesaan sendiri, ada juga alasan konon-konon tak nak buang masa, kalo tidur di rumah org takleh belajar..

makin saya membesar dengan ISLAM, makin saya belajar erti untuk menikmati kelazatan susah. apatah lagi susahnya untuk mendidik dan membentuk jiwa-jiwa agar kembali bergerak kepada merealitikan hakikat penciptaan diri masing2, tetapi jika tidak cuba sedaya-upaya, sampai bilakah hidup hanya untuk menerima?

maka saya pun belajar untuk menjadi lebih adaptable dengan org2, keadaan dan permasalahan sekeliling. Lebih adaptable bermakna kita lebih banyak mengorbankan kepentingan diri, dan tentunya mengutamakan orang lain dan kemaslahatan dakwah. dan untuk itu,saya perlu belajar untuk boleh tidur di mana-mana, belajar dimana-mana, dan makan apa sahaja yg ada (asalkan halal), dan banyak lagi sebenarnya. cuba untuk menjadi seorg yg tidak kisah jika itu untuk kepentingan tarbiyyah dan dakwah.

teringat seorang ukht ni, seorang sahabat yg tidak pernah lupa akan erti tanggungjawab dan peranan..ke mana sahaja beliau pergi, pastinya masalah org lain yg juga merangkumi masalah ummah menjadi keutamaannya..dan pastinya yg membolehkan beliau mempunyai sikap itu ialah kerana tingginya sifat tadhiyyah dlm dirinya, dan sangat adaptable dengan keadaan sekeliling. letaklah beliau ditempat yg paling selesa sekalipun beliau takkan tidur selagi tidak tertidur dengan sendirinya. dan letaklah beliau di tempat yg paling tidak selesa sekalipun namun beliau boleh tertidur dengan sendirinya kerana terlalu letih.dan yg paling saya ingat,walau kemana sahaja yg beliau pergi, pastinya berus dan ubat gigi akan sentiasa dibawanya. kerana beliau tidak tahu lagi di rumah manakah yg beliau akan pergi bermalam untuk menjenguk khabar iman penghuni-penghuninya.